Droga Neokatechumentalna to wspólnota powstała pod wpływem Soboru Watykańskiego II w połowie lat sześćdziesiątych XX wieku w Hiszpanii. Do Polski dotarła dzięki  jezuicie o. Alfredowi Cholewińskiemu. Pierwsza wspólnota neokatechumenalna w Polsce powstała w 1975 roku przy kościele rektoralnym Ojców Jezuitów na ul. Królewskiej w Lublinie.

Droga, zgodnie ze swoim Statutem, stanowi „powszechne dziedzictwo Kościoła”. Statut, zatwierdzony w czerwcu 2008 roku, opisuje podstawowe zasady autentycznego modelu Drogi, która powinna zostać zachowana w swoich specyficznych cechach i ciągłości, i w tym sensie jest pomocą dla biskupów oraz proboszczów. Pierwsze punkty statutu podkreślają, że „Droga Neokatechumenalna” pozostaje w służbie biskupowi, jako jeden ze sposobów diecezjalnej realizacji wtajemniczenia chrześcijańskiego i stałego wychowania wiary”.

Droga składa się z zespołu dóbr duchowych. Stanowią je: „neokatechumenat”, czyli katechumenat pochrzcielny, stałe wychowanie wiary, katechumenat (przygotowanie do sakramentu chrztu) oraz służba katechezie.

Natura Drogi Neokatechumenalnej została zdefiniowana przez Jana Pawła II, który napisał: „Uznaję Drogę Neokatechumenalną, jako itinerarium formacji katolickiej ważnej dla społeczeństwa i czasów dzisiejszych”.

Droga zaczyna się katechezami kerygmatycznymi, głoszonymi w parafii przez ekipę katechistów zaproszonych przez proboszcza. Na katechezy może przyjść każdy – dorośli i młodzież od 13 roku życia. Jest to cykl 15 wieczornych spotkań, zakończonych trzydniowym wyjazdem dla wszystkich chętnych – konwiwencją.

Pierwsza wspólnota Drogi w naszej parafii powstała w 1987 roku dzięki inicjatywie i zaangażowaniu śp. ks. Henryka Miastowskiego. Obecnie w naszej parafii istnieją cztery wspólnoty, do których należy około 90 osób dorosłych.