Zapraszam w sobotę 24 czerwca na pielgrzymkę do Narodowego Sanktuarium św. Andrzeja Bobloi Patrona Polski, patrona Jedności. Warszawa ul. Rakowiecka 61. Do kościoła mamy dotrzeć na 10.00 Zwiedzanie Muzeum z przewodnikiem i modlitwa przy grobie.

O godzinie 9.00 z pod naszego kościoła ruszają rowerzyści do pokonania mają w jedną stronę 9 km. Można dotrzeć na miejsce także w inny sposób.

Zapisy w zakrystii lub kancelarii, koszt 10 zł

Święty Andrzej Bobola skupiał wokół siebie ludzi w czasach trudnych doświadczeń naszej Ojczyzny. Jednał ich w modlitwie i w działaniu. W działaniu ku odrodzeniu narodowemu, ku ocaleniu Polski przed najazdem ze Wschodu, a także ku sprawiedliwości społecznej.

W sierpniu 1920 roku tysiące osób szły w procesji w Warszawie, odmawiając Nowennę do św. Andrzeja Boboli w intencji ocalenia Warszawy i Polski przed bolszewizmem.

W trudnych czasach komunizmu, Święty Andrzej Bobola patronował Jasnogórskim Ślubom Narodu Polskiego, które Prymas Tysiąclecia – kardynał Stefan Wyszyński napisał 16 maja 1956 roku, w dniu jego święta patronalnego. Śluby te złożono 26 sierpnia, w trzechsetlecie Ślubów Lwowskich króla Jana II Kazimierza Wazy, którego autorstwo przypisuje się Świętemu Andrzejowi Boboli.

Ta wyrazistość poglądów i zachowań sprawiła, że już za życia był nazywany Apostołem Pińszczyzny i Łowcą dusz. Także papież Pius XII, gorliwość apostolską Andrzeja Boboli w encyklice Niezwyciężony mocarz Chrystusa, podkreślał słowami: Szermierz Chrystusowy, Duszochwat, czyli łowca dusz nieśmiertelnych, niestrudzony Apostoł Chrystusowy, Święty Męczennik polski. Andrzej Bobola całe życie był w drodze, w nieustannym ruchu. Przemierzał ogromne przestrzenie po bezdrożach i polnych drogach. Trzeba było charakteru i odwagi, by takiemu pielgrzymiemu życiu w czasach nieustannej wojny dawać radę.

Niezwyciężony Mocarz Chrystusa okrutnie skatowany i zamordowany przez Kozaków w Janowie Poleskim /obecnie Białoruś,/ oddał swoje życie w obronie wiary ojczystej 16 maja 1657 roku w święto Wniebowstąpienia Pańskiego. Jego ofiara została przyjęta przez Pana Boga, który 45 lat później pozwolił mu przypomnieć o sobie współbratu o. Marcinowi Godebskiemu SJ, gdy ten szukał pomocy na modlitwie. Odnalezione w Pińsku 19 kwietnia 1702 roku ciało Męczennika było cudownie zachowane od rozkładu, mięśnie i wszystkie części ciała nie straciły swej elastyczności, wyraźne ślady tortur i ran wyglądały tak jakby ciało niedawno zostało pochowane. Wiadomość szybko rozprzestrzeniła się po okolicy i ludzie tłumnie zaczęli się gromadzić przy jego trumnie prosząc o wstawiennictwo u Najwyższego. Kult rozszerzał się i stale wzrastał mimo trudności i przeniesienia trumny do Połocka. W 1809 roku pisał o Apostole Polesia do swoich rodziców kleryk Jan Rootham /późniejszy generał jezuitów/: „Mamy tu w kolegium połockim drogocenny skarb, święte nienaruszone ciało Wielebnego Męczennika Andrzeja Boboli. Jak droga była przed Bogiem męczeńska śmierć tego Wyznawcy, to stwierdzają cuda tak liczne, że nosi on miano Cudotwórcy Polskiego.”

Trumna z relikwiami

30 października 1853 roku jezuita Andrzej Bobola został włączony do grona Błogosławionych. Niestety, bolszewicy nie uszanowali ciała Męczennika i w 1922 roku wywieźli trumnę z relikwiami z Połocka do Moskwy i umieścili w gmachu Wystawy Higienicznej Ludowego Komisariatu Zdrowia. Papież Pius XI podjął starania, aby oddano ciało Błogosławionego i trumna z relikwiami została przewieziona do Rzymu w 1923 roku, gdzie 17 kwietnia 1938 roku, w niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego odbyły się uroczystości kanonizacyjne. Przeszły one do historii jako największe wydarzenie religijne w Polsce w okresie międzywojennym. Przedłużeniem uroczystości kanonizacyjnych stał się triumfalny powrót relikwii św. Andrzeja Boboli z Rzymu do Polski w czerwcu 1938 roku.

16 maja 2002 roku św. Andrzej Bobola został ogłoszony Patronem Polski, a kilka lat później, w 2008 roku, Sanktuarium św. Andrzeja Boboli zostało ogłoszone Sanktuarium Narodowym.

Rok wcześniej, w 350. rocznicę męczeńskiej śmierci Świętego zostało tam otwarte pierwsze na świecie muzeum poświęcone wielkiemu Patronowi Polski.

„Niech św. Andrzej będzie dla nas przewodnikiem w budowaniu jedności Kościoła a także wezwaniem do budowania jedności we współczesnej, podzielonej Polsce (…) Kościół jest bowiem podzielony, podzielony w parafiach, wspólnotach czy rodzinach, ponieważ to my jesteśmy podzieleni i te podziały wnosimy do Kościoła”. „Może dzisiejszy patron, św. Andrzej Bobola, pomoże nam abyśmy byli prawdziwymi świadkami wiary i miłości, abyśmy umieli się uśmiechać do ludzi i abyśmy często używali słów: przepraszam i przebaczam – to byłaby wspaniała droga.”