Droga Krzyżowa piątek, godz. 17.00 dla dzieci i 18.30 ogólna

Gorzkie Żale niedziela, godz. 17.15

Droga krzyżowa
Najbardziej znaną w całym Kościele i zalecaną pobożną praktyką w okresie Wielkiego Postu jest Droga krzyżowa, która ukształtowała się w średniowieczu. Rozpamiętuje się w niej ostatni etap życia Chrystusa, Jego uniżenie, mękę i śmierć na krzyżu, przez które dokonało się zbawienie świata. Polega na rozważaniu męki Chrystusa w połączeniu z przejściem symbolicznej trasy wewnątrz lub na zewnątrz kościoła, wyznaczonej czternastoma stacjami, które nawiązują do biblijnych opisów.

Nabożeństwo polega na modlitewnym rozważaniu wydarzeń z ostatnich chwil życia Jezusa, od modlitwy w Ogrodzie Oliwnym, zwanym Gestsemani (por. Mk 14,32), aż do Góry Kalwarii, gdzie został ukrzyżowany między dwoma łotrami (por. Łk 23,33), a potem złożony do grobu wykutego w skale (por. J 19,40-42). Medytacji Męki Pańskiej towarzyszą wspólne modlitwy, śpiew, milczenie i procesyjne przechodzenie od stacji do stacji. Mimo wielkiej prostoty posiada bardzo bogatą treść, która mocno oddziałuje na umysły i serce wiernych. Dlatego dobrze przygotowane teksty rozważań, modlitw i śpiewów mogą formować w jej uczestnikach prawdziwą duchowość chrześcijańską. W przeżyciu nabożeństwa towarzyszą nam stacje Drogi krzyżowej. Warto jest zauważyć, że z tradycyjnych czternastu stacji tylko dziewięć ma swe potwierdzenie w opisach ewangelicznych. Pozostałe stacje tylko pośrednio wynikają z tekstów biblijnych jak np. spotkanie z Matką – stacja IV lub oparte na przekazach pozabiblijnych trzy upadki pod krzyżem – stacja III, VII i IX. Do przekazów pozabiblijnych należy również stacja VI, która ukazuje moment spotkania Jezusa z Weroniką. Od niedawna w naszej pobożności ludowej powstał zwyczaj dodawania stacji XV – Zmartwychwstanie Jezusa. Dzięki tej stacji nabożeństwo nie kończy się przypomnieniem złożenia Chrystusa do grobu, ale rodzi nadzieję na nowe życie dzięki Jego zmartwychwstaniu.

Droga krzyżowa zalecana jest przede wszystkim w dni pokuty: w piątki, okres Wielkiego Postu, w Triduum Paschalne, a zwłaszcza w Wielki Piątek. Coraz częściej w wielu polskich miastach organizuje się nabożeństwo na ulicach miast, niosąc w procesji wielki krzyż, pochodnie, lampiony i świece. Jest to forma publicznego wyznania wiary w odkupieńczą moc męki i śmierci Jezusa Chrystusa. Za wspólnotowe lub prywatne odprawienie Drogi krzyżowej w piątki Wielkiego Postu, a nawet pobożne włączenie się w nią, gdy jest odprawiana przez Ojca Świętego i transmitowana przez radio lub telewizję, przewidziana jest łaska odpustu zupełnego. Odpust ten można ofiarować za żywych i zmarłych.

Gorzkie żale
W Polsce z okresem Wielkiego Postu również związane jest ludowe nabożeństwo o charakterze pasyjnym zwane „Gorzkie żale”, które powstało na przełomie XVII i XVIII wieku przy kościele św. Krzyża w Warszawie.

Trzy części Gorzkich żali obejmują rozważanie cierpień Jezusa od modlitwy w Ogrójcu do niesprawiedliwego oskarżenia przed sądem (cz. I), od Jego osądzenia do cierniem koronowania (cz. II) i od cieniem koronowania aż do śmierci krzyżowej (cz. III).

Tematyka nabożeństwa koncentruje się tylko na jednym aspekcie misterium paschalnego Chrystusa – Jego błogosławionej męce i śmierci. Rozważania nawiązują do męki Chrystusa, przypominając wiernym o miłości Boga objawionej światu w Osobie Jego cierpiącego i ukrzyżowanego Syna.

Nabożeństwo Gorzkich żali odprawia się tradycyjnie w niedzielę Wielkiego Postu. Odbywa się ono przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. Poszczególne części śpiewa się kolejno przez następujące po sobie niedziele. W Wielki Piątek wieczorem przy grobie Pana Jezusa śpiewa się wszystkie trzy części. W czasie nabożeństwa głoszone jest zawsze kazanie pasyjne.

Za udział w każdym z tych nabożeństw możemy uzyskać odpust zupełny, czyli darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy, które zostały odpuszczone co do winy. Odpust ten możemy ofiarować za siebie lub za zmarłych. Do jego uzyskania konieczne jest spełnienie zwykłych warunków, tj.: stan łaski uświęcającej, przyjęcie w tym dniu Komunii św., modlitwa w intencjach Ojca Świętego, wyzbycie się przywiązania do grzechy nawet lekkiego. Chciejmy obficie korzystać z tego skarbca łaski, jaki poprzez Kościół ofiaruje nam Bóg, aby zbliżyć nas do siebie.